سبك نظامي
نظامي از شاعراني است كه بايد او را در شمار اركان شعر فارسي و از استادان مسلم ابن زبان دانست. وي از آن سخنگوياني است كه مانند فردوسي و سعدي توانست به ايجاد و تكميل سبك و روشي خاص دست يابد. اگر چه داستانسرايي در زبان فارسي به وسيله نظامي شروع نشده ليكن تنها شاعري كه تا پايان قرن ششم توانسته است شعر تمثيلي را به حد اعلاي تكامل برساند نظامي است.
وي در انتخاب الفاظ و كلمات مناسب و ايجاد تركيبات خاص تازه و ابداع معاني و مضامين نو و دلپسند و تصوير جزئيات بانيروي تخيل و دقت در وصف مناظر و توصيف طبيعت و اشخاص و به كار بردن تشبيهات و استعارات مطبوع و نو، در شمار كساني است كه بعد از خود نظيري نيافته است.
با وجود آنكه آثار نظامي از نظر اطناب در سخن و بازي با لفاظ و آوردن اصطلاحات علمي و فلسفي و تركيبات عربي فراوان و پيچيدگي معاني بعضي از ابيات ،قابل خرده گيري است، ولي «محاسن كلام او به قدري است كه بايد او را يكي از بزرگترين شعراي ايران ناميد و مخصوصاً در فن خود بي همتا و بي نظير معرفي كرد.
نظامي در بزم سرايي، بزرگترين شاعر ادبيات پارسي است.
به جرأت مي توان گفت كه او در سرايش لحظه هاي شادكامي بي همتاست، زبانش شيرين است و واژگانش نرم و لطيف، و گفتارش دلنشين. آن گونه كه در بازگويي لحظه هاي رزم، نتوانسته از فشار بزم رهايي يابد به اشعار رزم نيز ناخودآگاه رنگ غنايي داده است.
درباره او